วันจันทร์ที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2552



ต้องจากถิ่น อาศัย ที่น่าอยู่

กลับต้องมา ต่อสู้ ในเมืองใหญ่

มืองที่เขา เรียกว่า ศิวิไลซ์เมืองที่ ใครๆ ก็อยากมา
แต่ว่าฉัน อยากกลับไป บ้านเกิดถิ่นกำเนิด อุ่นไอดิน หอมกลิ่นป่ากลับไปอยู่ กับเพื่อนฉัน ในวนากลับไปเป็น เจ้าป่า ที่น่าเกรง
ขอกรุณา จากมนุษย์ ผู้ยิ่งใหญ่หยุดได้ไหม การทำลาย อีกข่มเหงหยุดทำตัว วางท่า เป็นนักเลงช่วย




"ทำไมต้องเอาช้างมาทรมาน""การกระทำเช่นนี้ มิได้ต่างไปจากขอทานเลย""ทำให้การจราจรติดขัด เสียเวล่ำเวลาคนอื่น"บรรเลง เพลงสร้างสรรค์ นั่นแหละดี.




"ลอดท้องช้างไหมครับ ลอดแล้วจะมีโชค""ซื้ออาหารให้ช้างไหมครับ ๑๐-๒๐ บาทเอง"เสียงตะโกนปาวๆ เป็นการเชิญชวนให้ผู้คนที่อยู่ตามเส้นทางที่พวกเขาและช้างเพื่อนยากได้ตระเวณผ่าน โดยเฉพาะกรุงเทพ เพราะตามความเชื่อของคนโบราณนั้น การได้ลอดท้องช้างถือเป็นมงคลยิ่งแก่ชีวิต
การนำช้างออกตระเวนไปเรื่อยๆ อย่างไร้จุดหมาย เพียงเพื่อแลกกับเงินตราในการการลอดท้องช้างแต่ละครั้ง อาจจะดูเหมือนเล็กน้อยในสายตาของบางคน แต่สำหรับพวกเขาแล้วมันอาจหมายถึงความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นของครอบครัวก็เป็นได้
นั่นเป็นเหตุให้พวกเขาถูกมองจากคนในสังคมเมืองว่า "เป็นการนำช้างมาทรมาน"และที่หนักไปกว่านั้นคือ พวกเขาถูกหาว่า "เป็นการขอทานในอีกรูปแบบหนึ่ง"

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น